Voedselallergie vaststellen. Een eitje?

Is het diagnosticeren van een voedselallergie een eitje? Nee helaas. Artsen en onderzoekers zoeken nog steeds naar een goede manier.

Beschikbare onderzoeken

Om bij Anne vast te stellen voor welke allergenen zij allergisch is, hebben ze in het WKZ 3 verschillende onderzoeken gedaan. Eerst een bloedtest toen ze 1 jaar was. Niet lang daarvoor had ze een allergische reactie gehad op het eten van pindakaas. Uit de bloedtest kwam inderdaad dat ze allergisch is voor pinda. Helaas konden ze alleen niet zeggen of ze alleen pinda’s en producten met pinda’s moest mijden of ook producten waar per ongeluk pinda in kan zitten. De zogenaamde sporen. Uit de bloedtest kwam ook dat ze allergisch is voor hazelnoten. Beide producten kreeg ze niet meer van ons en ze kreeg een Epipen voor noodgevallen. Bij de bloedtest in 2015 die we deden om naast voedselallergie ook nog andere allergieën voor dieren en hooikoorts vast te stellen, werd ons verteld dat de uitslag van de bloedtest niet altijd even betrouwbaar is. De test kan een allergie aantonen zonder dat je klachten hebt en andersom…

Een tweede onderzoek was een huidtest. Ik weet niet meer precies wanneer dat was. Naar aanleiding van deze test werd ons geadviseerd haar boterhammen met hazelnootpasta te geven. Voor hazelnoten bleek ze niet allergisch. Gek genoeg kreeg ze wel altijd jeuk als ze hazelnootpasta of chocopasta (met notensporen) at. Het is dus bij een keer hazelnootpasta gebleven. Bij een bloedtest eind vorig jaar die we deden omdat ze allergisch reageerde op cashewnoten bleek Anne allergisch voor alle 3 de eiwitten die ze testen bij hazelnoten. En nog een aantal andere noten.

Toen Anne 4 jaar was en naar school ging, werd het lastiger om in de gaten te houden wat ze te eten krijgt. Dat was het moment waarop we toch wel heel graag wilden weten of we sporen van pinda moesten blijven mijden. De enige oplossing om daar achter te komen is een provocatietest. En die is heel belastend. Je weet dat je kind heel ziek wordt en bent alleen maar bezig met het signaleren van mogelijke signalen dat het fout gaat. Bij Femke hebben we hem vorig jaar gedaan. Bij haar had ik trouwens niet verwacht dat ze ziek zou worden. In de blog Pinda provocatietest lees je hoe dat ging.

De diagnose: beiden moeten sporen mijden. Al kunnen ze ook met een provocatietest niet helemaal vaststellen na hoeveel pinda je ziek wordt. Maar beiden hadden minder dan een pinda op en reageerden heel heftig.

Een provocatietest was de enige mogelijkheid om met een grote zekerheid vast te stellen of je een voedselallergie hebt. Ben je allergisch voor meerdere allergenen dan moet je voor elk allergeen een provocatietest doen. Geloof me als je er een hebt meegemaakt dan wil je dat nooit meer.

PROOF

In mijn blog Beter geen pinda vermijden  schreef ik al over het PROOF onderzoek van het WKZ. Omdat de provocatietest zo belastend is, wilden ze onderzoeken of er ook een andere manier is om een voedselallergie goed vast te kunnen stellen. En dat is gelukt! Afgelopen maandag kregen wij als ouders van kinderen die mee hebben gedaan met het PROOF onderzoek een presentatie van de resultaten. Met een nieuwe bloedtest gericht op een specifiek eiwit in de pinda, de Ara h2, kunnen ze met een veel grotere zekerheid dan met de ‘oude’ bloedtest of de huidtest vaststellen of je wel of niet een voedselallergie hebt. Dat betekent dat veel minder kinderen (en volwassenen) een voedselprovocatietest hoeven te ondergaan! Heel goed nieuws dus.

Met deze test kunnen ze niet vaststellen bij welke hoeveelheid allergeen je ziek wordt. Wil je dat weten dan ontkom je helaas nog steeds niet aan de provocatietest.

Meer informatie over PROOF lees je op de website van het WKZ – UMC Utrecht