Mijn blog heet ‘Ik mag geen pinda!!!’ Dat is niet omdat ik ze niet mag. Alhoewel thuis komen ze er ook in geen enkele vorm er meer in. Nee de oplettende lezer heeft misschien het ‘logo’ van mijn blog gezien. Een fruitbakje van Anne met daarop twee stickers van Goedgemerkt. Een met haar naam, uiteraard in roze. De ander in knalrood met de tekst ‘ik mag geen pinda!!!’. Die plak ik dus zo ongeveer overal op. Behalve op haar voorhoofd. Al zijn er soms momenten waarop ik dat het liefst wel zou doen. De gevolgen zijn zo groot als iemand haar wel iets met pinda geeft en ik ben niet 24/7 bij haar. Maar goed dat heet loslaten en dat hoort bij het ouderschap.
De omgeving inlichten
Als je hoort dat je kind doodziek kan worden van een minuscuul klein beetje pinda dan weet je dat je de mensen in haar directe omgeving moet inlichten en instrueren. Bij een dreumes is dat nog overzichtelijk. Opa’s en oma’s en de leidsters van de crèche. Maar dan komt de eerste invaller op de crèche, wil ze een keer spelen bij een vriendinnetje en ja een oppas is ook wel handig. Dan wordt die omgeving opeens wat minder overzichtelijk. En de omgeving groeit elke dag! Zo’n sticker volstaat dan natuurlijk niet. Die kan hooguit leiden tot de vraag waarom dat op haar broodtrommel staat. Ik maakte al een tijd gebruik van de allergiekaart van het NAN. Die heb ik toen Anne naar de kleuterschool ging zelf aangepast. Meer op Anne’s specifieke klachten geschreven. We hadden toen net een provocatietest gedaan en weten daarom precies hoe Anne reageert. Dat is niet bij iedereen gelijk. Deze kaart hangt nu op school en de BSO en zit standaard in de tas met haar allergiemedicatie. Ter inspiratie voeg ik hem toe. Ik heb er al eerder ouders van kinderen met een ernstige allergie blij mee gemaakt.